SKOKI NARCIARSKIE

Zasady

Ocena skoku:

Za każdy skok zawodnik otrzymuje:


• punkty za odległość – za osiągnięcie punktu konstrukcyjnego (kalkulacyjnego) zawodnik otrzymuje 60 pkt (120 pkt na skoczniach mamucich), za każdy metr więcej dodaje się, a za każdy metr mniej odejmuje punkty, zależnie od rozmiaru skoczni (na K-90 po 2 pkt za metr, na K-120 po 1,8 pkt za metr, a na skoczniach mamucich po 1,2 pkt za każdy metr). Długość skoku mierzona jest od progu skoczni do pięty tylnego buta skoczka w chwili zetknięcia się narty na całej długości z zeskokiem z dokładnością do 0,5 metra.
• noty za styl – przyznawane są przez pięciu sędziów, przy czym najwyższej i najniższej z pięciu not nie bierze się pod uwagę, pozostałe są sumowane. Nota od jednego sędziego wynosi od 0 do 20 punktów.
• bonus – punkty dodatnie lub ujemne, przeliczane ze względu na wiatr lub zmianę platformy startowej (od zawodów na skoczni mamuciej w Oberstdorfie w sezonie 2009/2010 (z wyłączeniem igrzysk olimpijskich) i na wszystkich zawodach od następnych sezonów).

Suma tych trzech liczb stanowi ocenę skoku. Ocena skoku nie może być ujemna, gdyż każdy skoczek w danej ocenie za oddanie skoku, jest oceniany w skali od 0 do np. 20 (w przypadku oceniania not za styl).

Noty za styl:

Aktualne zasady oceny ustalone zostały w 2012 w Kangwonland w Korei:

Za błędy w fazie lotu można odjąć maksymalnie 5 punktów.

Oceniane jest płynne przejście do fazy lotu, symetryczna i stabilna pozycja w jej trakcie, zapoczątkowanie lądowania w odpowiednim momencie.

W fazie lądowania stracić można również 5 punktów, przy czym 2 punkty odejmuje się w przypadku lądowania bez telemarku.

Najwięcej punktów można utracić w fazie odjazdu.

Całkowity upadek oznacza utratę 7 punktów.

Za dotknięcie jakąś częścią ciała zeskoku odejmowanych jest 4–5 punktów.

Przyjęcie przed przekroczeniem granicy upadków nieprawidłowej pozycji ciała powoduje odjęcie 0,5–3 punktów.

Zachowanie skoczka na wybiegu poza granicą upadków nie jest oceniane przez sędziów.